We zien allemaal het leed en onrecht om ons heen. Vraag maar eens een willekeurig persoon wat er allemaal pijnlijk en niet eerlijk is aan deze wereld, je zult een uitgebreid antwoord krijgen. Logisch ook, want wij mensen zijn er op gericht om pijn te vermijden. Pijn willen we niet voelen en daarom doen we er alles aan om "gelukkig" te zijn, zonder pijn.
Dat lijden een onderdeel is van het leven aanvaarden we minder snel, dan dat we aanvaarden dat er licht en donker is, zwart en wit... Ook het donker proberen we te beïnvloeden door een lamp aan te klikken en ook het zwart proberen we wat grijzer te krijgen. Zolang wij mensen het idee hebben dat we ergens controle over hebben voelen we al een stuk minder van het lijden, althans dat denken we.
Gevoelsmatig weten we dat er lijden is, dat er zwart en donker is. Maar krijgt dit ook de ruimte en daarmee een plek?
Als het een plek zou hebben, als pijn en lijden er bij ons zelf zou mogen zijn zouden we dan strijd gaan voeren met machthebbers, grote bedrijven, industrieën en overheden?
De gender neutrale mensen willen erkend worden, ze willen een plek binnen de maatschappij. Maar waarom willen ze veranderingen doorvoeren op maatschappelijk niveau terwijl zij als individu wonend in het zuiden, niks hebben aan een gender neutrale wc in Groningen? Ze willen dat overal waar ze komen er erkenning is voor wie ze zijn. Willen we dat eigenlijk niet allemaal?
Je bent tegen dierenleed en gaat geld doneren aan een organisatie aan de andere kant van de wereld. In de hoop dat het geld ook gebruikt wordt en kan worden om het te voorkomen. Maar waarom maken we liever geld over naar Timboektoe in plaats van dat we een wandeling gaan maken met het hondje van de buurvrouw die ziek is en waardoor het hondje al weken niet buiten komt?
Ons ego wil pijn niet voelen. Ons ratio dwingt ons tot actie, omdat we ons machteloos voelen. Je ziet anderen of dieren met pijn en daar moeten we iets aan doen. Dat raakt ons... Dat raakt ons verdriet, dat raakt ons oer gevoel om een ander te willen helpen.
We willen pijn niet voelen, we willen gelukkig zijn, we willen erkend worden in wie we zijn en wat we zijn. En daar is op zich niets mis mee, of vreemds aan.
Wat wel merkwaardig is, is dat we oplossingen zoeken die heel erg ver van ons af staan. We menen dat als we een andere maatschappij willen, we dan actie moeten ondernemen tegen de grootste macht hebbers. Als we dierenleed zien doneren we aan de grootste welzijns- organisaties. Dit doet ons ego erg goed. Dit geeft ons het gevoel dat we pijn, lijden en strijd aan het bestrijden zijn. Dit geeft ons het gevoel dat we zwart grijs aan het maken zijn, en dat we een licht puntje in het donker zijn. Vaak met als argument, als iedereen dat nou gaat doen, dan maken we een verschil. Of, alle kleine beetjes helpen...
Maar wat nou, als we eerst eens opzoek zouden gaan naar onze eigen pijn. Wat nou, als we ons wat egoïstischer zouden gaan gedragen en ons meer zouden richten op ons eigen geluk en daarmee dus ook op ons eigen lijden?
Mede door het internet, door Facebook zien we al het leed, en de pijn over de hele wereld. Wat betekent dat we heel veel en heel vaak zien wat er allemaal gaande is in de wereld, wat vreselijk is. Hoevaak wordt hierdoor per dag je gevoel van machteloosheid en wanhoop hierdoor geraakt? En op hoeveel dingen die je voorbij ziet komen heb JIJ direct of met een korte lijn invloed op? Kortom hoevaak wordt misschien je schuldgevoel, je eigen pijn of je eigen angst geraakt?
Je eigen pijn, verdriet en angst wordt er van buitenaf niet bij je ingestopt. Dat zit er al, maar dat wordt geraakt door de dingen die je ziet. In het kort, willen wij ons eigen verdriet, pijn en angst niet voelen, en projecteren het naar buiten toe.
" Moet je eens zien die mensen daar in ..... die zijn door de oorlog alles kwijt geraakt, hebben geen familie meer, geen huis meer....."
Als je dit zou onderzoeken bij jezelf raakt dit je eigen pijn. Misschien heb je zelf wel mensen verloren, woon je in een huis waar je liever niet zou wonen, mis je een gevoel van geborgenheid, mis je een gevoel van veiligheid... Dit zelf onderzoek wat we ook wel bewustzijn noemen gaan we liever uit de weg... Waarom? Omdat we de pijn, en de onmacht niet willen voelen...
We hebben het vermogen om onszelf te helen, we hebben het vermogen om een ander te helen. We zijn in staat om zorg te dragen voor andere levende wezens.
"Een betere wereld begint bij jezelf" je kent de uitspraak vast wel. En wat nou als we de opmerking " alle kleine beetjes helpen" en " als iedereen dat nu eens zou doen, DAN maken we een verschil" hieraan toe zouden voegen?
Een betere wereld begint bij jezelf, omarm je pijn, erken je verdriet, verlicht pijn bij levende wezens waar je direct invloed op hebt. Zet jezelf op de eerste plaats, zorg dat JIJ tevreden bent met het leven wat je leid. Verbind je met liefdevolle mensen die jou erkennen waardoor je JEZELF kunt en mag zijn. Als iedereen dat zou doen, dan maken we een verschil. Je kunt vandaag al beginnen, alle kleine beetjes richting liefde zullen je helpen.
