Een digitaal boek vol met gezichten. Sommige mensen blijken zelfs meerdere gezichten te hebben. (Maar dat ter zijde)
Je hoopt dat het Fairbook is, en je mag concluderen dat het Fearbook is.
Inmiddels ben ik in de afgelopen jaren in diverse groepen gerold; mensen die zo veel van varkentjes houden dat ze deze laten slapen in hun bed, mensen die op zoek zijn naar de mooiste vakantie bestemmingen maar er nooit aan komen, mensen die discussies voeren over wel of niet vaccineren van hun kinderen, knaagdieren doctoren met strenge forum regels waar mensen er nog sneller uitvliegen als dat er mensen verwelkomt worden, mensen die zo duurzaam leven dat ze hun wc papier uitwassen, moeders die het altijd druk hebben en eigenlijk geen tijd hebben om moeder te zijn.... En ga zo maar door....
Één ding hebben ze in mijn beleving gemeen met elkaar. In deze groepen overheerst de angst.
Kan ik mijn dochter wel een groene schooltas mee geven of wordt ze dan aangezien voor een jongetje? Kan ik mijn varken wel buiten laten, want misschien eet hij wel van onkruid wat hij niet mag eten? Mijn cavia heeft een schilfertje op haar oor gaat ze nu dood? Is het morgen mooi weer in Parijs (anders ga ik niet)? Kan ik met kinderen emigreren en mijn droom achterna gaan of ben ik dan een slechte ouder? Ik heb kennissen van een broer van een neef die is overleden aan een vaccinatie, moet ik dan mijn kind wel vaccineren? Mandarijnen zitten in een plastic netje, wat denken jullie, is dit duurzaam?
(Het zijn serieuze vragen hoor! En het kan nog veel gekker)
Je hebt een vraag, je twijfelt ergens over, je bent onzeker DUS plaats je het op Facebook. En opzich, ben ik een voorstander van om dingen te delen, en om open te staan voor feedback, open te staan voor groei en meningen van anderen.
Maar wat ik me afvraag... Waar is het vertrouwen gebleven in ons zelf?? Wat maakt dat je iets met 100 tot 10.000 man gaat delen die je niet kent?
Dat je deskundigheid gaat opzoeken als je ergens niet uit komt, kan ik me goed voorstellen hoor, dat is ook niet wat ik ermee bedoel.
Zie een begin van een discussie die onstaat n.a.v. een vraag zoals hierboven beschreven. Het eindigt altijd in Drama! Pas op, doe maar niet, het onweert in Parijs, laat je cavia maar vast inslapen want het komt niet meer goed, houd je varken maar binnen, emigreer niet, blijf vooral zitten waar je zit, verroer je niet, het kan mis gaan, koop maar geen mandarijnen meer, en laat de rest van het fruit ook maar liggen en geef je kind maar voortaan thuis les want met een groene rugzak komt het echt niet goed.
Ga er maar eens op letten hoe vaak we een ander in de angst richting duwen met pas op, doe maar niet........Of hoe vaak we proberen anderen in hun kracht te zetten en tegen een ander zeggen joh wat goed, wat knap, ga eens proberen, ga het doen, ga het ervaren, wat zegt je gevoel erover? Waar voel jij je goed en prettig bij?
