Ooit werkte ik, Willian, in het bedrijfsleven. Ruim 20 jaar heb ik me beziggehouden met een baan op management niveau in een groot bedrijf. Vele jaren heb ik daar ik ook veel voldoening uit weten te halen. Tot 2006. Als gevolg van mijn eigen persoonlijke ontwikkeling, wat weer een gevolg was van bepaalde levenservaringen, kwam ik tot het inzicht dat ik iets anders wilde met mijn leven. Ik kwam nog niet veel verder dan dat ik “iets zinvollers met en voor mensen wilde doen”.
Jarenlang had ik gepuzzeld met mijn persoonlijke stukken, lessen, ervaringen en hoe ik als mens in elkaar stak en wat hoe ik anders wilde zijn dan degene die ik aan de buitenwereld liet zien en wat ook niet strookte met wie ik van binnen was. Door lessen heen geploegd, gezwoegd, gejankt, gewanhoopt soms. Boosheid, onbegrip, verdriet, eenzaamheid en nog meer van dat soort opbeurende emoties vlogen als een zwerm spreeuwen van links naar rechts, van boven naar onder, door mijn leven.
In die dagen had ik ook een eigenwaarde die lager lag dan de temperatuur op de Noordpool op een winterse dag in het tijdperk van voor de klimaatsveranderingen. Ik zeg weleens dat ik me in die tijd nog minder waard voelde dan datgene wat onder je schoen zit als je in de behoefte van andermans hond bent getrapt. Tot mijn stomme verbazing las ik veel, van wat ik voor mezelf en over mezelf had ontdekt, ook in bepaalde zelfhulpboeken terug. Wat voor mij betekende dat anderen, voor mij, diezelfde kasseien weg ook al hadden bewandeld en door dezelfde donkere nacht van de ziel hadden heengeploeterd! Dat vond ik te idioot voor woorden!
Waarom had ik zo lang gezwommen in een emotioneel zwembad gevuld met dikke stroop terwijl alle kennis en ervaringen om te komen tot een oplossing.. al voorhanden was in de wijsheid van mijn mede ploeterende voorgangers? Op dat moment maakte ik de keuze om “iets zinvollers” te gaan doen met mijn leven; om anderen een kortere weg uit hun diepe doolhof vol valkuilen te gaan bieden. Opdat ze niet op eigen houtje hoefden te proberen om mijn “snelheidsrecord” op de 50 meter vrije stroopslag te hoeven verbeteren maar dat ik ze “even” zou gaan laten zien hoe het sneller kon.
Inmiddels weet ik dat iedereen zijn of haar moment, tijd en tempo heeft om in dit zelfde stroopbad van het leven te duiken en dat ik dat mag respecteren en hooguit een boei in dat zelfde zwembad kan en mag zijn waar ze even aan gaan hangen om uit te puffen. Maar dat was toen :)
Sinds 2006 tot nu, 2020, was een flinke weg maar eentje met een heel mooi uitzicht aan het end: met mijn lieve medebergbeklimster en wereldverbeteraar Lindsay en onze kindertjes en ook letterlijk, met het fantastische uitzicht vanaf onze woonplek op Tenerife. In onze praktijk komen we heel veel mensen tegen die werken in een omgeving, op een plek, waar ze zich niet meer prettig voelen. Die voelen dat ze “iets zinvollers” in hun leven zouden willen doen en die, tegelijkertijd, geen enkele mogelijkheid zien om het roer om te gooien. De “Ja maar” excuses vliegen ons dan om de oren: geld, opleiding, meningen van anderen, leeftijd, omstandigheden … we hebben ze allemaal gehoord, we kennen ze (bijna) allemaal. Ook omdat ik deze excuses ooit zelf heb aangevoerd in het strafbankje van mijn innerlijke criticus of ego die me vertelden om “maar gewoon te blijven zitten waar ik zat, me niet te veroeren”.
Dat het me uiteindelijk zou verstikken en letterlijk in een angstaanval in paniek het toenmalige bedrijfspand zou doen laten verlaten wist ik toen nog niet. Ik ben daarna alleen nog naar mijn oude werkgever teruggekeerd voor de onderhandelingen over mijn ontslag en heb de sprong in het diepe gewaagd: de omstandigheden lieten me zien hoe ik kon ontsnappen uit mijn werk en waar ik heen moest voor een ander leven als intuïtief coach. Dat is nu 10 jaar geleden en spijt heb ik geen seconde gehad.
Het moraal van dit verhaal: zit je niet meer op je plek, wil je iets anders, wil je nou eens eindelijk gaan doen wat je echt leuk vindt of stomweg bij je levensmissie past .. uiteindelijk komen er omstandigheden op je pad die je daar naar toe leiden. Soms is dat een burn-out. Soms is dat ontslag. Soms een scheiding of relatie breuk. Soms is het stomweg niet meer vol te houden en is de koek op en moet je wel in beweging komen, noodgedwongen. Zou je een ander pad op willen en ben je bereid om daar zelf aan te gaan werken voordat de omstandigheden buiten jou je daartoe dwingen? Met een rugzak vol ervaring backpacken wij met je mee als jij dat wilt. Zes maanden gaan we samen met je, online, aan de slag en je leven verandert. Gegarandeerd.
