Wie ben ik en wat wil ik nou eigenlijk in het leven? Ik voel me onbegrepen, al heel lang. Ik voel met niet echt thuis in deze wereld, in deze maatschappij, in de omgeving waarin ik ben opgegroeid of leef. Ik heb het idee dat ik er niet echt bij hoor of pas binnen het plaatje dat mensen van mij verwachten dat ik ben. Ik heb niet veel vrienden en ben vaak en graag alleen zonder me daar nou per se eenzaam bij te voelen. Ik pik intuïtief heel veel op bij andere mensen en verbaas me dat ze zich vaak zo anders voordoen dan dat ik voel dat ze daadwerkelijk zijn of zich voelen. Ik vind het bijzonder lastig om een manier te vinden om daar mee om te gaan en dat leidt nog weleens tot verder terugtrekken. Anderen schijnen met het grootste gemak mee te draaien in het dagelijkse maatschappelijke ‘circus’ en lijken nergens last van te hebben en dat maakt het voor mij soms nog lastiger om me in de wereld thuis te voelen. Hoe kan ik hier me omgaan zodat het voor mij ook goed voelt om te zijn wie ik ben en te doen wat ik doe ook al strookt dit niet met het algemeen geaccepteerde gangbare systeem? Je zal begrijpen dat wij zelf niet helemaal voor niks zijn gaan wonen op een berg met veel rust, ruimte, vrijheid en weinig mensen om ons heen.
Ook wij hebben moeite om ons echt thuis te voelen in de wereld, of liever gezegd, de maatschappij van vandaag te dag.
Hier op Tenerife is ook voor jou alle rust, ruimte en vrijheid beschikbaar om samen met ons te werken aan jouw plek en hoe je die inneemt met de uitdagingen van de realiteit om je heen. Veel van onze gasten die bij ons verblijven zoeken even rust. Rust omdat de hectiek van de grote stad, hun werk, baan of sociale omgeving ze even te veel is geworden. Sommigen houden gewoon even een vakantie in de natuur bij ons. Anderen kiezen voor een retraite en gaan, samen met ons, aan de slag met hun behoefte aan rust in hun leven. Op welke manier en in welke vorm dan ook.
Wat opvalt is dat velen zoeken naar rust en ondertussen juist van alles doen waardoor ze onrust ervaren. Als je rust wilt, ma je eerst stoppen om als een dolle hond - zowel in als buiten jezelf - achter je eigen staart aan te blijven rennen. Wat maakt jouw leven nou zo onrustig en waarom is het zo vreselijk lastig om dan andere keuzes te maken. Om te snappen dat je die staart nooit te pakken krijgt al ren je er 100 jaar achteraan?
Vaak gebeurt dit onbewust. Omdat we leven volgens de voorbeelden vanuit onze omgeving en opvoeding. Omdat we leven volgens de verwachtingen van anderen in de hoop dat we dan gewaardeerd of begrepen aan worden. En dat put uit zoals je misschien ervaart maar wat wij in elk geval zelf hebben ervaren. De oplossing ligt meestal in de tegenovergestelde richting en die laten we je graag zien, ervaren, beleven en zie jezelf opleven i.p.v. overleven. Dat kan in een retraite bij ons of je volgt 1 van onze online en levens veranderende programma's vanuit thuis.