Nee verkopen, grenzen aangeven (deel 4)

Eigenwaarde. Daar heeft dit alles mee te maken voor mij.

Mezelf de moeite waard vinden om voor mezelf te kiezen zonder de angst om de ander tekort te doen, de ander teleur te stellen of de ander ongelukkig te laten zijn. Zonder de angst om verlaten te worden of veroordeeld te worden.

Dat bracht het inzicht van verantwoordelijkheid.

Heel kort: niemand anders is verantwoordelijk voor mijn geluk, behalve ik. Dat betekent ook dat ik nooit verantwoordelijk kan en gehouden mag worden voor het geluk van een ander want dat is de verantwoordelijkheid van die persoon zelf.

Terug naar mij :-) .

Ik ben zelf verantwoordelijk voor mijn eigen geluk en mijn geluk haalde ik uiteindelijk niet door mezelf tekort te doen door de ander teveel (van mezelf) te geven. Dat haalde ik uiteindelijk niet uit het falen van mijn eigen grensbewaking. Vanuit mijn verleden had ik die strategie wel ontwikkeld. De strategie van het de ander naar de zin maken door mezelf tekort te doen. Ik heb echt serieus heel erg mijn best gedaan om van die strategie een succes te maken; om waardering, erkenning, begrip, liefde, veiligheid, duidelijkheid. .ja om daar zelfs bestaansrecht uit te halen.

Soms lukt dat. Heel even. Nooit lukt het op langere termijn en was de diepe eenzaamheid, het verdriet en andere vrolijk makende tralala al snel weer daar.

Voelde ik me een slachtoffer, machteloos. Vol met gevoelens van schuld, schaamte, spijt, falen.

Maakte ik de ander verantwoordelijk voor mijn ongeluk zonder me te beseffen dat mijn ongeluk helemaal mijn eigen “bezit” was en ik zelf mocht beslissen wat ik met mijn “bezit” deed.

Wat ik er mee deed? Ik zie je graag in deel 5!