Een oordeel is snel gemaakt, soms sneller dan dat je zelf zou willen.....Alles kan, als je maar wil. Wie niet wil, zal altijd een weg vinden om het KUNNEN te blokkeren.....
Toch ben ik me er van bewust dat verhalen minstens twee kanten hebben. Gisteren had ik hier nog een super mooi coach gesprek over. Zo veel kanten van een verhaal zien -in plaats van zwart, wit of goed en fout- betekent soms ook dat je op zoek mag gaan naar wat het juiste voelt.
Een paar jaar geleden werd mijn blik verruimd door te kijken naar wat juist is. Niet goed/ niet fout. Alle gevoelens zijn terug te herleiden naar angst of naar liefde. We doen niets voor niets, en één van beide is altijd de achterliggende reden.....
Wat voor mij onjuist is, is kiezen voor jezelf kosten wat het kost, ten kosten van anderen. Juist is in mijn beleving kiezen voor jezelf, in het belang van het systeem. Dus eerlijk zijn, anderen mensen niet schaden, niet manipuleren.... Maar juist betekent zeker niet dat je altijd iedereen tevreden moet houden. Juist betekent niet dat je dingen moet doen om aardig gevonden te worden.
Juist betekent niet dat je contact moet blijven hebben met mensen die manipuleren, die niet eerlijk zijn.
En toch vind ik het heel erg moeilijk om telkens opnieuw te zien of te voelen dat er vele mensen zijn die kiezen voor zichzelf ten kosten van anderen. Die situaties naar hun hand proberen te zetten, die heel bewust kiezen om juist dingen wel te zeggen, of heel bewust kiezen om dingen niet te zeggen.
Beredeneren kan ik het wel, en ik meen ook te zien waarom ze dit doen. En het jammere is dat het vaak een flinke beschadiging is waarin ze het idee hebben ontwikkeld dat het nodig is om op deze manier controle te hebben over hun eigen leven of dat van een ander.
Voor mezelf heb ik een lange tijd terug besloten dat ik niet langer " slachtoffer " wil zijn van mensen die het nodig vinden om anderen te manipuleren. Je ziet ze overal en je komt ze overal tegen. Elke actie richting hen zal mij doen voelen als een " dader". Omdat ik me bewust ben van hun pijn en verdriet, en hen in hun waarde wil laten. Zij lopen hun eigen levenspad en komen vanzelf hierin zichzelf tegen (of niet) maar dat is niet van mij.
Toch maakt het me soms verdrietig om te zien dat dit gebeurd. En tegelijkertijd voelt het voor mij juist om afstand te nemen van deze mensen. Soms letterlijk en fysiek, daarin kies ik voor mezelf, voor mijn eigen kernwaarden waarin eerlijkheid belangrijk voor mij is.
Juist is voor mij kiezen voor mezelf, kiezen voor mijn systeem, kiezen voor mensen die wel bereid zijn om ook voor zichzelf te kiezen, ook omdat zij het zichzelf waard vinden en niet ten kosten van het gehele systeem..
Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, overal kan over gesproken worden, tenzij er één partij er baadt bij voelt om het onuitgesproken te laten, bewust te verzwijgen... En niet een intentie heeft ten goede van het systeem.
Alles kan, als je maar wil. Wie niet wil, zal altijd een weg vinden om het kunnen te blokkeren.....
