Loyaal zijn is één van de systemische krachten. Dat klinkt misschien hocus pocus als je er nog nooit van hebt gehoord. En tegelijkertijd... deze systemische krachten zijn voor mij een waarheid als een koe. Het zijn universele krachten, gebaseerd op de holistische mens. Universele krachten, omdat ze voor iedereen gelden, ook als je (nog) niet precies weet wat het inhoudt. Net als de zwaartekracht... Het is er altijd, zelfs als je niet precies weet hoe het werkt.
De holistische mens is niks meer en niks minder dan een lichaam, een verstand en een ziel (ongrijpbaar deel).
Één van de 5 krachten wil ik extra belichten in deze blog. En dat heeft alles te maken met Loyaliteit.
Loyaal zijn aan jezelf. Want als je alle ballen omhoog wilt houden en tegelijkertijd ook staande wil blijven, is het in mijn beleving van cruciaal belang dat je loyaal bent aan wie jij bent. Aan hoeveel energie je hebt, wie je bent, wat belangrijk voor je is....
In deze blog deel ik graag een persoonlijk verhaal met je. Een verhaal wat gaat over mij.
Leren; iets tot je nemen. Dat kan op verschillende manieren. Door een verhaal te horen, te lezen, vanaf de zijlijn een onderzoek volgen, anderen na te apen, of door te kijken.
In tegenstelling tot vele andere mensen leer ik het beste door iets te doen. Door het aan te pakken, tot in de puntjes te onderzoeken, te doorleven, uit te voeren en geheel bij het proces- mijn eigen proces- betrokken te zijn.
Het gevaar daarvan is, is dat ik geen expert op alle vlakken kan zijn. Dus dat betekent dat voor vele dingen die ik zal aanpakken op een gebied wat voor mij nieuw is, het risico groot is dat het gaat mislukken, fout gaat, of net niet helemaal goed gaat.
Maar ik ben een onderzoeker, ik wil alles weten. Ik wil weten hoe het zit en ik wil tot in detail op de hoogte zijn. Waar anderen "goed is goed" vinden, wil ik mezelf bewijzen en het NOG net even beter doen.
Lang dacht ik dat dit met perfectionisme te maken had. Maar hier kom ik op terug. Het is mijn ongelooflijke drang om te leren. Te leren wanneer ik iets interessant vind.
Mensen om mij heen hebben dan ook regelmatig gezegd: " doe het maar zoals jij denkt dat goed is". En dit vaak niet op een bemoedigende manier. Anderen zagen wellicht allang de valkuilen, de risico's en de punten waarop het mis zou KUNNEN gaan. Zij beginnen er daarom ook wellicht niet aan.
Nou ik ben zo eigenwijs, ik doe dat wel. Ik begin er wel aan... En dat leidt zeker niet altijd tot het gewenste eindresultaat. Tenminste, niet in de fysieke laag!!
Mij brengt het heel erg veel. Want ik weet, na het zelf gedaan te hebben, precies wat er niet goed ging, hoe dat kwam en hoe dit verbeterd kan worden. Ik zie precies mijn leercurve en ik ervaar alle gevoelens zelf bij het gehele proces. Van teleurstelling tot vreugde als het WEL lukt. Ik zie waar de hoogte en dieptepunten van een proces liggen. En ik kan hiervan een perfect verslag afleggen en doorgeven.
Dat doorgeven is een teacher zijn. Ik vind dat je een ander pas wat kunt leren, als je zelf een voorbeeld bent geweest. Als je het zelf al eens ondervonden of meegemaakt hebt. Compassie komt niet uit de kraan. Dit creëer je door zelf uit je luie stoel te komen, hop in de actie!
Dat is dan ook altijd mijn motto, met mijn enorme drive!
Maar dit heeft ook een keerzijde. Er zijn niet alleen vele mensen die van nature niet zo'n sterke drive hebben als dat ik heb. Met deze eigenschappen kan ik zelfs ook nog overkomen als iemand " waarbij het altijd op haar manier moet " of " eigenwijs". Dan ben je bazig en misschien ook wel egoïstisch. En dat willen we niet in deze maatschappij....
Ik ook niet! Want ik wil graag in verbinding zijn met anderen. Maar hé.. Hoe doe je dat dan, als je de enorme drang hebt om het wiel voor jezelf telkens zelf opnieuw uit te willen vinden? Kijken hoe het NOG beter, efficiënter of logischer kan.
Anderen om je heen worden hier nerveus van kan ik je vertellen. Ze hebben het idee dat je niets van ze aan wilt nemen. Ze geven je een advies, maar je doet het dan toch lekker op je eigen manier... Waarom vraag je dan om advies?
Nou vragen om advies doe ik al heel lang heel vaak niet meer. En ik ben heel kieskeurig bij wie ik advies ga vragen. Want ik wil de ander niet teleurstellen. Ik wil graag mijn dankbaarheid kunnen laten zien als de ander mij probeert te voorzien van zijn allerbeste bedoelde advies.
Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken. Zo ben ik opgevoed. Maar hoe kun je loyaal zijn aan je eigen manier van leren als dit niet zo sociaal gewenst gedrag is?
Nee zeggen. Nee dankjewel voor je goede advies, maar ik ga het toch op mijn manier doen.
--> heeft alles te maken met geven en nemen!
Het is niet dat ik mezelf beter vind dan de ander, het is niet dat ik mezelf belangrijker vind dan de ander, meer waard. Maar dit is wel mijn leven en in mijn leven sta ik op nummer één.
--> systemisch gezien heeft dit alles met rangorde te maken.
Mijn drive, mijn onderzoeksmentaliteit en mijn interne martelaar verdienen allemaal een plek. Een plek in mij. Omdat het in mijn karakter zit. Kan ik dat dan niet veranderen? Jawel, dat kan ik. Maar waarom zou ik het veranderen? Ik kan beter een manier vinden om er mee om te gaan. Een manier die JUIST is. Door erover te communiceren en aan te geven waar ik behoefte aan heb. Door de mensen uit te kiezen die mij, zoals ik ben, kunnen respecteren en aanvaarden.
--> systemisch heeft dit allemaal met plek te maken
Als ik niet Loyaal kan zijn aan wie ik op dit moment ben, dan gaat een ander dat ook niet doen. Als ik probeer om iemand anders te zijn, deze eigenschappen die ook een vervelende keerzijde hebben probeer te ontkennen en dus niet te omarmen, dan zal een ander dit ook nooit kunnen. Loyaliteit komt op de eerste plaats van binnenuit. Erkennen wie je op dit moment bent. Wil je het anders? Ga dat dan proberen te leren. Ga leren waar jij je goed bij voelt, want dan ben je loyaal aan jezelf. En de mensen die dicht bij je staan zullen dit gaan waarderen.
--> systemisch is dit Loyaliteit
Als laatste.. Als ik blijf doen wat ik altijd al deed, krijg ik wat ik altijd al kreeg. Niets verdwijnt vanzelf. Als ik een andere reactie wil op mijn manier van leren, dan begint het bij mij. Ik ben aan zet, de bal ligt bij mij. Verander ik niets, dan zal alles hetzelfde blijven.
Kan ik in mildheid naar mezelf mijn manier van leren omarmen en daar het positieve van in zien?! Dan zou er zomaar iets heel moois kunnen gaan gebeuren.
BRON: Human Design - 1/3 investigator- martelaar v.s. Systemisch gedachten goed, de vijf universele krachten
