Kritische babbelbox

Onze interne babbelbox verteld ons van alles. Heb je ooit wel eens in twijfel durven trekken wat je, jezelf allemaal verteld? Heb je ooit wel eens je eigen gedachten in twijfel getrokken?

Hoe snel voel jij je goed wanneer iemand anders iets leuks of liefs tegen je zegt? Hoe vaak voel jij je vervelend omdat iemand anders iets onaardig gedaan heeft? En wat doet dat dan met je energie?

Ben je je daar wel bewust van? Het is een keuze. Een emotie duurt 9 sec. maximaal, daarna is het een keuze. Waarom zijn er dan zo kritisch op onszelf?

Waarom leggen we de lat zo hoog?

5 tot 10 procent van wat we doen is maar bewust. Waarom dan streven naar 100 procent? Is het überhaupt al mogelijk om van 10 naar 15 te gaan?

Je kunt je ook afvragen of het de bedoeling is, dat we ons bewustzijn vergroten naar 30,40,50 procent...??

Je kunt je afvragen wat bewustzijnsverruiming dan dus is? En wat heeft het te maken met spiritualiteit?

Ik citeer, maar weet niet wie het geschreven heeft

"Spiritualiteit heeft in de breedste zin te maken met zaken die de geest (Latijn spiritus) betreffen. Het woord wordt op vele manieren gebruikt en kan te maken hebben met religie bovennatuurlijke krachten, maar de nadruk ligt op de persoonlijke innerlijke ervaring."

Innerlijke ervaring dus... 

Zoals ik al eens eerder schreef, zie ik het als een 3-eenheid. We hebben onze lichamen, onze hersenen (ons brein) en het derde onderdeel is ongrijpbaar. 

Je ziel, je hogere zelf, God, Allah, het licht, het AL, Jezus, je gids en ga zo maar door. Al deze benamingen, en de lijst kan nog veel langer.. Allemaal zijn ze even veel waar, als onwaar. Waarheid is een illusie als je het mij vraagt. Waar hebben we het over?

Wat doen we op het moment dat we er een naam aanhangen? Het je "eigendom" maken? Als het een label is " mag het er zijn"? 

Wat zou er gebeuren als we het geen naam of label of hokje zouden geven. Wat zou er gebeuren als we daar rust bij zouden ervaren.

Wat zou er gebeuren als we stoppen met "gradaties", " niveaus", "levels" los zouden laten? 

Want wie kan het weten? Wie kan het meten? En waarom?

In mijn beleving, doen we dit, omdat ons EGO dat wil. We willen belangrijk zijn, we willen de moeite waard zijn, we willen bestaansrecht hebben en we willen geen angst voelen. De angst dat we te kort doen, de angst dat we nog niet zo ver zijn, de angst dat we falen en niet goed genoeg zijn. 

Besef je dat dit allemaal gedachten zijn? En dat ze allemaal gericht zijn op angst en juist niet op liefde.

Liefde is vertrouwen. Liefde is jezelf de moeite waard vinden. Liefde is jezelf bestaansrecht geven.

Alle drie de onderdelen hebben we tot onze beschikking. Alle drie de onderdelen hebben zijn gebreken en zijn kwaliteiten.

Misschien maken wij het allemaal veel en veeeel te moeilijk en complex. Het is maar hoe je er naar kijkt. Het is maar hoe je het ziet. Het is maar waar je je aandacht op richt.